ساختار سیاسی

ساختار سیاسی اندونزی

ساختار حکومتی:

جمهوری، ترکیبی ازنظام پارلمانی و ریاست جمهوری با اختیارات وسیع برای قوه مجریه است.رئیس‌جمهوری و معاون وی به‌صورت یک زوج بارأی مستقیم مردم و به مدت 5 سال انتخاب می‌شوند. آخرین دور انتخابات ریاست جمهوری اندونزی در ماه جولای 2014 برگزار شد که طی آن آقای جوکو ویدودو، استاندار وقت جاکارتا، با کسب 53 درصد آراء بر تنها رقیب خود یعنی ژنرال بازنشسته پرابوو سوبیانتو، رئیس حزب گریندرا، پیروز شد. آقا جوکو ویدودو به عنوان رئیس‌جمهور منتخب مردم اندونزی از 29 مهر سال 1393 وارد کاخ ریاست جمهوری گردید و کار خود را آغاز نمود. انتخابات آتی در 17 آوریل 2019 برگزار خواهد شد که این بار نیز رقابت میان آقای جوکووی و پرابووو خواهد بود. جوکووی، معروف امین از علمای مذهبی اندونزی و رئیس سابق بخش اجرایی مجلس العلمای اندونزی را به عنوان معاون خویش در انتخابات برگزید و پرابووو نیز ساندیگو اونو معاون فعلی استاندار جاکارتا را به عنوان معاون خویش برگزیده است.

 

سیاست خارجی:

آنچه در سیاست خارجه اندونزی مشهود است و از سوی دولت نیز بارها بر آن تأکید شده است سیاست "فعال و آزاد"این کشور است و اینکه این سیاست مبتنی بر دوستی با همه کشورها و پرهیز از هرگونه تنش و ایجاد دشمنی است. شعار رهبران سیاسی اندونزی، خصوصاً در دو دهه اخیر، "هزاران دوست و دشمن هیچ"بوده است و همیشه پرچم دار اعتدال گرایی و میانه روی بوده است. 

 

ساختار پارلمانی:

این کشور سه مجلس دارد؛ مجلس نمایندگان مردم (DPR)با 560 نماینده، وظیفه تدوین و وضع قوانین را در سطح ملی به عهده دارد. مجلس نمایندگان مناطق یا مجلس سنای اندونزی (DPD) با 132 نماینده غیر حزبی، وظیفه کمک به مجلس نمایندگان اندونزی را در مواردی که قوانین در مورد مناطق وضع می‌شوند، به عهده دارد. مجلسمشورتی خلق (MPR) با 692 نماینده که در حقیقت جمع بین اعضای مجلس نمایندگان مردم و مجلس نمایندگان مناطق است به‌عنوان مجلس برتر، حق استیضاح و اصلاح قانون اساسی در کشور را به عهده دارد.دوره نمایندگی هر سه مجلس 5 ساله و هم‌زمان است.مجلس فعلی از نهم مهرماه 1393 آغاز به کار کرده و قرار است انتخابات دوره آتی مجلس، هم‌زمان با انتخابات ریاست جمهوری در سال 2019 برگزار شود.

 

احزاب مهم:

حزب دمکراتیک مبارز(به رهبری خانم مگاواتی و برنده انتخابات ریاست جمهوری)، گلکار (به رهبری آقای‌هارتارتو)، دموکرات (حزب دولت پیشین به رهبری یودیونو رئیس‌جمهور قبلی) و احزاب اسلام‌گرای اتحاد توسعه، بیداری ملی، رسالت ملی و عدالت و رفاه. در سال‌های اخیر احزاب جدیدی با نام‌های گریندرا و هانورا نیز به جمع احزاب بزرگ در مجلس اندونزی اضافه ‌شده که حزب گریندرا با رشد فراوان آراء توانست در انتخابات سال 2014 تعداد 73 کرسی را در مجلس کسب نماید. رهبر این حزب در انتخابات سال 2014 ریاست جمهوری، به‌ عنوان تنها نامزد ائتلاف مخالفین رئیس‌جمهوری منتخب، با جوکووی (استاندار جاکارتا) رقابت کرد.

 

ساختار قضایی:

مجموعه سه دادگاه اصلی بدنه قوه قضائیه اندونزی را شکل می‌دهند. 1- دیوان عالی اندونزی 2- دادگاه قانون اساسی که صلاحیت رسیدگی به نتایج انتخابات و بررسی اقدامات برای خلع رئیس‌جمهوری را به عهده دارد. 3- دادگاه مبارزه با فساد که وظیفه رسیدگی به فساد و اختلاس مقامات را به عهده دارد. روسای دادگاه‌های قانون اساسی و کمیسیون یا دادگاه مبارزه با فساد و همین‌طور قضات دیوان عالی (از میان نامزدهای معرفی‌شده از طرف مجلس به تعداد 60 نفر)، همگی توسط رئیس‌جمهوری انتخاب و مشغول به کار می‌شوند.